AON ->Poczet rektorów komendantów

Poczet rektorów komendantów

Rektorzy Akademii Obrony Narodowej

gen. dyw. dr hab. Bogusław Pacek

Bogusław Pacek ur. się 17 czerwca 1954 roku w Chlebowie. W 1978 roku rozpoczął służbę wojskową. Najpierw przez rok jako podchorąży Szkoły Oficerów Rezerwy, a następnie od 1979 roku jako żołnierz zawodowy jednostek WSW w Gdańsku i Bydgoszczy.

W latach 1990-2006 pełnił służbę w Żandarmerii Wojskowej jako komendant w jednostkach w Gdańsku, Bydgoszczy i Warszawie. Dowodzony przez niego Oddział ŻW w Warszawie dwukrotnie zdobył miano przodującej jednostki Sił Zbrojnych i został wyróżniony Znakiem Honorowym SZ RP.

W 2003 roku gen. Bogusław Pacek został komendantem głównym Żandarmerii Wojskowej. Jest pomysłodawcą i twórcą oddziałów specjalnych ŻW w Warszawie, Mińsku Mazowieckim i Gliwicach. Podczas jego dowodzenia w Żandarmerii Wojskowej powstały etatowe piony operacyjno-rozpoznawczy i profilaktyczny, a Komenda Główna stała się dysponentem finansowym II stopnia. Zdecydowanie też zwiększył się udział ŻW w misjach zagranicznych. Zorganizował pierwsze dwie samodzielne żandarmskie misje: PKW w Kongu oraz w Bośni i Hercegowinie. Doprowadził do stworzenia pierwszego natowskiego wielonarodowego batalionu policji wojskowej, w którym polska ŻW przyjęła rolę lidera. Rozpoczął proces włączania ŻW do Europejskich Sił Żandarmerii. W czasie kadencji gen. dyw. Bogusława Packa uległa zdecydowanej poprawie infrastruktura formacji oraz wyposażenie jednostek.

Gen. Pacek jest pierwszym polskim generałem, który pełnił przez półtora roku obowiązki zastępcy dowódcy operacji wielonarodowej. W latach 2008-2009 był zastępcą dowódcy operacji Unii Europejskiej w Czadzie i Republice Środkowoafrykańskiej. Za zasługi w operacji otrzymał od prezydenta Francji Order Zasługi. Posiada wiele najwyższych polskich odznaczeń, włącznie z Komandorią Krzyża Wojskowego przyznaną przez prezydenta RP za czyny bojowe. Posiada także Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi . W 2009 r. uzyskał w Akademii Obrony Narodowej stopień naukowy doktora habilitowanego nauk wojskowych w dziedzinie bezpieczeństwa międzynarodowego.

W 2009 r. został powołany na stanowisko asystenta szefa Sztabu Generalnego WP ds. Wojsk Lądowych i Wojsk Specjalnych. Był inicjatorem powołania jednostki specjalnej AGAT. Pełniąc obowiązki radcy kolejnych dwóch ministrów obrony narodowej, kierował kilkoma zespołami reformującymi resort obrony.

W latach 2012-2014 gen. Bogusław Pacek pełnił służbę na stanowisku rektora-komendanta Akademii Obrony Narodowej. Jako rektor AON dokonał restrukturyzacji uczelni i wielu zmian w jej działaniu. Jest twórcą Wszechnicy Bezpieczeństwa i Wszechnicy Obronności.

gen. dyw. dr inż. Romuald Ratajczak

Romuald Ratajczak ur. się 5 lipca 1953 r. we Wrocławiu. Jest absolwentem Wojskowej Akademii Technicznej (Warszawa, 1978). Ukończył studia podyplomowe w Europejskim Centrum Studiów Bezpieczeństwa w Garmisch Partenkirchen (Niemcy, 1995) oraz studia w zakresie strategii polityki obronnej w Royal College of Defence Studies (Londyn, 1998). Jest doktorem nauk technicznych (WAT, 1987).
Służbę wojskową rozpoczął jako asystent w Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie do 1991 r. zajmował kolejno stanowiska starszego asystenta i adiunkta. W latach 1991-1992 pełnił funkcję obserwatora wojskowego w misji ONZ w Iraku i Kuwejcie. Po zakończeniu tej misji zajmował wiele odpowiedzialnych stanowisk w instytucjach Ministerstwa Obrony Narodowej: w latach 1992-1996 był szefem Wydziału Reagowania Kryzysowego i głównym specjalistą w Departamencie Bezpieczeństwa Międzynarodowego, a następnie w latach 1996-1997, szefem sekretariatu sekretarza stanu w MON oraz – po studiach w Londynie – dyrektorem Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych w latach 1999-2003. Od 2003 roku służył w Stałym Przedstawicielstwie UZE w Brukseli jako radca-minister/doradca ds. obronnych. Po powrocie do kraju we wrześniu 2006 r. objął stanowisko dyrektora Departamentu Współpracy Międzynarodowej MON. Na stopień generała brygady został mianowany z dniem 15 sierpnia 2003 r., a od 1 stycznia 2007 do 30 czerwca 2009 r. pełnił funkcję dyrektora Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych.
1 lipca 2009 roku objął stanowisko Rektora-Komendanta Akademii Obrony Narodowej. Z początkiem kwietnia 2010 r. gen. dyw. dr inż. Romuald Ratajczak objął funkcję członka Wysokiej Rady Doradczej Konsorcjum Partnerstwa dla Pokoju (PfPC). Jego kadencja trwała do końca marca 2012 r.
Zna biegle język angielski. Żonaty. Hobby: historia współczesna, wycieczki górskie.

gen. bryg. dr hab. inż. Janusz Kręcikij

Janusz Kręcikij (ur. 31 sierpnia 1964 r. w Kielcach); generał brygady. Służbę rozpoczął jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Po jej ukończeniu pracował w: 11 Batalionie Czołgów Średnich i 16 Pułku Czołgów Średnich w Słupsku, a potem w 3 Brygadzie Pancernej w Trzebiatowie.
W 1995 r. rozpoczął pracę w Akademii Obrony Narodowej (AON), na stanowisku asystenta w Katedrze Dowodzenia i Łączności Wydziału Wojsk Lądowych. Od 1999 był kierownikiem Zakładu Systemów Dowodzenia. W 2004 r. pełnił obowiązki asystenta dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku. W 2005 wyznaczono go na stanowisko komendanta Instytutu Zarządzania i Dowodzenia Wydziału Wojsk Lądowych AON. W listopadzie 2006 został dyrektorem Departamentu Systemu Obronnego Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 3 maja 2007 został mianowany na stopień generała brygady. W maju 2007 wyznaczono go na stanowisko komendanta-rektora Akademii Obrony Narodowej. W czerwcu 2009 przeniesiony do rezerwy kadrowej.

Wykształcenie
* Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych w Poznaniu (1983-1987)
* Akademia Obrony Narodowej w Warszawie – studia magisterskie, studia doktoranckie (1997), habilitacja (2003)

Odznaczenia
* Srebrny Krzyż Zasługi
* Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
* Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju

gen. broni dr hab. inż. Józef Buczyński

Józef Buczyński urodził się 2 stycznia 1949 roku w Przemyślu. W latach 1968-1972 ukończył studia magisterskie na Wydziale Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej im. Generała Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie. 26 kwietnia 1984 roku obronił rozprawę doktorską pt. Analiza systemowa rozwoju informatyki w siłach zbrojnych w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. Generała Broni Karola Świerczewskiego w Warszawie.
9 maja 2001 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk wojskowych w specjalności system obronny państwa w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (rozprawa pt. „Zarządzanie zasobami ludzkimi w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej”). Od 1992 do 1993 roku przebywał na kursie języka angielskiego w Warszawie, organizowanym przez Wojskowe Studium Nauczania Języków Obcych w Łodzi. Jest również absolwentem zagranicznych szkół językowych oraz podyplomowych studiów zarządzania zasobami obronnymi.

Służba wojskowa
Na pierwsze stanowisko służbowe skierowano go do Wydziału Programowania w Centralnym Ośrodku Przetwarzania Informacji Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie. W 1979 roku został przeniesiony do Zarządu Informatyki Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a w 1983 roku rozpoczął służbę w Ministerstwie Obrony Narodowej w Warszawie. Od 1994 do 1996 roku był zastępcą dyrektora Departamentu Kadr, po czym pełnił funkcję dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego. W latach 2001-2005 przebywał w Chińskiej Republice Ludowej jako attaché obrony, wojskowy, morski i lotniczy przy Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej w Pekinie. Następnie zajmował posadę radcy ministra obrony narodowej Radosława Sikorskiego. Od 9 czerwca 2006 do początku 2007 roku był komendantem-rektorem Akademii Obrony Narodowej, po czym zakończył zawodową służbę wojskową. Następnie został wykładowcą międzynarodowych stosunków wojskowych w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji w Warszawie.

Odznaczenia
* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
* Złoty Krzyż Zasługi
* Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
* Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju

gen. broni dr inż. Józef Flis

Józef Flis (ur. 25 lutego 1949 roku w Majdanie na Lubelszczyźnie), generał broni. Służbę w WP rozpoczął w 1967 r. jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. T. Kościuszki we Wrocławiu. Po ukończeniu szkoły pracował jako dowódca plutonu i kompanii rozpoznawczej w 5 Pułku Zmechanizowanym 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie.

W 1974 r. wyznaczony na dowódcą batalionu piechoty zmotoryzowanej w 41 Pułku Zmechanizowanym w Szczecinie. W 1975 r. objął stanowisko komendanta Szkoły Oficerów Rezerwy w Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych w Elblągu. W 1977 r. skierowany na studia do Akademii Wojskowej im. M. Frunzego w Moskwie. W 1980 został szefem sztabu, a w 1982 dowódcą 5 Pułku Zmechanizowanego. W 1984 r. wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. W latach 1986-1988 był dowódcą 15 Dywizji Zmechanizowanej w Olsztynie. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego SZ ZSRR w 1990 objął stanowisko zastępcy szefa Zarządu Operacyjno-Strategicznego Sztabu Generalnego WP. W 1994 awansowany na stopień generała brygady.

W latach 1994-1996 był komendantem-rektorem Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Od 1996 r. pełnił obowiązki dowódcy grupy organizacyjno – przygotowawczej Dowództwa Wojsk Lądowych. Potem był szefem sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych. W 1997 awansowany na generała dywizji. W latach 1997-1999 był zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP ds. systemów dowodzenia i szkolenia. Od 1999 pierwszy zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. W 2002 r. mianowany na stopień generała broni. W 2003 uzyskał w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie stopień doktora nauk wojskowych. W latach 2003-2006 był komendantem – rektorem Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.

Wykształcenie
* Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych (1967-1971)
* Akademia Wojskowa im. M. Frunzego w Moskwie (1977-1980)
* Akademia Sztabu Generalnego SZ ZSRR w Moskwie (1988-1990)
* Akademia Obrony Narodowej – studia doktoranckie (2003)

Odznaczenia
* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
* Złoty Krzyż Zasługi
* Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
* Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju

gen. dyw. prof. dr hab. Bolesław Balcerowicz

Bolesław Balcerowicz (ur. 17 lipca 1943 w Marlewie), generał dywizji WP i nauczyciel akademicki. Służbę w WP rozpoczął w 1962 jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1965 podjął pracę w 40 Pułku Zmechanizowanym 10 Dywizji Pancernej w Opolu, gdzie najpierw był dowódcą plutonu, a potem kompanii piechoty zmotoryzowanej.

W 1968 objął stanowisko dowódcy batalionu piechoty zmotoryzowanej w 12 Pułku Zmechanizowanym w Gorzowie Wielkopolskim. W 1971 wyznaczono go na stanowisko szefa sztabu 2 Pułku Czołgów 10 Dywizji Pancernej w Opolu. W 1973 został zastępcą dowódcy ds. liniowych 25 Pułku Zmechanizowanego tej dywizji. W latach 1975-1978 dowodził 6 Pułkiem Zmechanizowanym w Częstochowie. Od 1980 był szefem sztabu 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim. W latach 1985-1986 kierował oddziałem operacyjnym Dowództwa Śląskiego Okręgu Wojskowego, skąd skierowano go na stanowisko dowódcy 2 Dywizji Zmechanizowanej w Nysie (1987–1989). W 1989 awansowany na generała brygady. W latach 1989-1991 dowodził 12 Dywizją Zmechanizowaną w Szczecinie. W 1991 został komendantem Wydziału Strategiczno-Obronnego Akademii Obrony Narodowej. W 1998 mianowany na stopień generała dywizji. W latach 2000-2003 był komendantem-rektorem Akademii Obrony Narodowej.

Wykształcenie
•    Oficerska Szkoła Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1962-1965)
•    Akademia Sztabu Generalnego w Warszawie (1969-1971),
•    Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie (1978-1980)
•    Akademia Obrony Narodowej w Warszawie – studia doktoranckie (1992)
•    GFC NATO Defence College w Rzymie.

Działalność naukowo-dydaktyczna
Doktorat z dziedziny nauk wojskowych obronił w 1992, habilitację uzyskał w 1995, profesurę zwyczajną w 2000. Od 2003 jest pracownikiem Zakładu Studiów Strategicznych Instytutu Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie prowadzi m.in. przedmioty „międzynarodowe stosunki wojskowe” oraz „nauka o wojnie i pokoju”. Jest autorem wielu publikacji, w tym książek:
•    Siły zbrojne w państwie i stosunkach międzynarodowych, Warszawa 2006,
•    Pokój i nie-pokój, Warszawa 2001,
•    Sojusz a obrona narodowa, Warszawa 1999,
•    Obronność państwa średniego, Warszawa 1996,
•    Wystarczalność obronna (współautor), Warszawa 1996.

Odznaczenia
•    Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
•    Krzyż Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
•    Złoty Krzyż Zasługi
•    Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
•    Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju

gen. broni prof. dr inż. Tadeusz Jemioło

Tadeusz Jemioło urodził się 26 kwietnia 1940 r. w Zapolu. W 1962 r. ukończył Oficerską Szkołę Radiotechniczną w Jeleniej Górze, rozpoczynając zawodową służbę wojskową. Jest absolwentem Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1968), Akademii Sztabu Generalnego WP (1976). Był m.in. dowódcą pułku, dowódcą 4. Brygady Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Obrońców Wybrzeża w latach 1979–1981, komendantem Wyższej Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej w latach 1981–1985, dowódcą I Korpusu Obrony Powietrznej Kraju, zastępcą Szefa Sztabu Generalnego WP.
W 1983 r. został awansowany na stopień generała brygady, a następnie kolejno dywizji i broni. W 1983 r. obronił doktorat z dziedziny nauki wojskowe w Akademii Sztabu Generalnego WP. W 1990 r. otrzymał tytuł profesora nauk wojskowych.

Od 8 maja 1990 do 25 kwietnia 2000 r. pełnił funkcję Komendanta Akademii Obrony Narodowej. Po zakończeniu kadencji został pracownikiem Instytutu Bezpieczeństwa Narodowego Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego AON.

Wykształcenie
•Oficerska Szkoła Radiotechniczna w Jeleniej Górze (1962)
•Politechnika Śląska w Gliwicach (1968)
•Akademia Sztabu Generalnego WP (1976)

Działalność naukowo-dydaktyczna
Autor wielu publikacji poświęconych problematyce bezpieczeństwa (w tym przede wszystkim kwestiom wpływu procesów globalizacji na międzynarodowe bezpieczeństwo) i edukacji kadr dowódczo-sztabowych. Promotor wielu prac doktorskich, magisterskich i licencjackich oraz kierownik prac naukowo-badawczych.

Odznaczenia
•Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
•Wielki Krzyż Zasługi Republiki Federalnej Niemiec